بویو (به کره‌ای: 부여) یک کشور کهن کره‌ای در بخش‌هایی از منچوری و کره شمالی کنونی بود. پادشاهی بویو در سده دوم پیش از میلاد پس از سقوط حکومت گو جوسیون قدیم شکل گرفت و تا ۲۲ پس از میلاد به حیات خود ادامه داد. بویو در این سال توسط کشور همسایه و هم‌خون خود گوگوریو فتح شد.
بویو بزرگ‌ترین و پرقدرت‌ترین کشور کره‌ای‌نشین در دوران پس از سقوط گو جوسیون تا پیدایش سه پادشاهی کره بود. گوگوریو و باکجه دو پادشاهی از سه پادشاهی خود را جانشین بویو می‌دانستند.
هرچند منابع در این مورد متناقض و اندکند، اما گفته می‌شود که در سال ۸۶ قبل از میلاد بویو شرقی از سرزمین اصلی جدا شد و زان پس بویو اصلی گاه با نام بویو شمالی شناخته می‌شد. باکجه نیز در سال ۵۳۸ میلادی نام بویو جنوبی (نام‌بویو) را بر خود نهاد.
آخرین پادشاه بویو، تسو(دای سو یا دائه سو) فرزند ارشد پادشاه گوموا و برادر ناتنی پادشاه جومونگ بزرگ بود.
