شاید برنامه‌نویس ایرانی یکی غمگین‌ترین موجودات کره زمین باشه، چون بیشتر سایت‌های تخصصی مورد نیازشون تحریم هستن، باقیشونم بنا به دلایلی که از درک ما و هر موجود هوشمند دیگه‌ای خارجه فیل‌تر! حتی مورد وجود داره سایتی که کلا تحریم بوده اما بعد فیل‌تر هم شده!
اون‌هایی که نه فیل‌ترن نه تحریم به لطف وحشت عجیب مسئولین ج.ا از شبکه آزاد جهانی به اندازه‌ای کند هستن که جون و عمر برنامه‌نویس هنگام استفاده ازشون هربار نصف میشه. هیچ‌وقت، هیچ‌وقت نمی‌تونی بفهمی دلیل کار نکردن فلان سرویس بخاطر تحریمه یا فیل‌تر یا سرعت افتضاح اینترنت یا اشکال فنی، ندونستن دلیل خودش باعث سردرگمی و غیر قابل حل کردن مسائل میشه...
برنامه‌نویس‌های ایرانی هرروز حداقل یک بار با لیستی مواجه میشن از کل کشورهای جهان، به استثنای ایران! احساس حقارتی دائمی...
برنامه‌نویس‌های ایرانی هرروز برای انجام ساده‌ترین فعالیت‌های اینترنتی با این پیغام که این سرویس در منطقه‌ای که شما هستید در دسترس نیست یا تحریم هست مواجه میشن
به خاطر برابر بودن ارزش ریال با پشکل امکان خرید هیچ سرویسی که می‌تونست کارمون رو بسیار راحت بکنه رو نداریم و مجبوریم بارها وقتمون رو صرف اختراع دوباره‌ی چرخ بکنیم.
البته این موارد برای برنامه‌نویس‌های حکومتی و دولتی طبیعتا فرق می‌کنه، اون‌ها همون‌هایی هستن که فیل‌تر میکنن و فیل‌تر نمیشن، همون‌هایی به اینترنت آزاد و بدون تحریم پرسرعت دسترسی دارن و از دلارهای بیت‌المال می‌تونن برای منافع شخصی خودشون و هفت نسل بعدتر از خودشون خرج کنن.
روزی هزار بار خودم رو برای اینکه برنامه‌نویسی و به طور کلی فن‌های مرتبط با کامپیوتر رو به عنوان شغلی برای زندگی انتخاب کردم نفرین می‌کنم.
قطعا برنامه‌نویس ایرانی یکی بیچاره‌ترین موجودات کره زمین هست.
