من شبیه کوهم امّا از وسط تا خورده‌ام
تو تصوّر می‌کنی چوبِ خدا را خورده‌ام
نه! خیال بد نکن، چوب خدا این‌گونه نیست
من هر آن‌چه خورده‌ام از دست دنیا خورده‌ام
ساده از من رد نشو ای سنگدل، قدری بایست
من همان « فرش ِ گران سنگم » ، فقط پا خورده‌ام
قطره‌ام امّا هزاران رود ِجاری در من است
غرق در دلشوره‌ام انگار دریا خورده‌ام
دائما در حال تغییرم، بپرس از آینه
بارها از دیدن تصویر خود جا خورده‌ام...!!!
ستار
