گذاشتم بروی تا مرام بگذارم
به دل شکستنِ تو احترام بگذارم
سکوت کردم و چیزی نخواستم از تو
وظیفه بود که سنگِ تمام بگذارم
خودم مسبّبِ هر پر کشیدنت بودم
خودم نخواسته بودم که دام بگذارم
فقط اگر که دلم تنگ شد بهانه گرفت
اجازه هست برایت پیام بگذارم؟
چقدر لحظه‌ی تنهایی‌ام سرِ خود را
به جای شانه‌ی تو روی پام بگذارم؟
به احترامِ غمِ رفتن تو مجبورم
نوار مرثیه‌ای بی کلام بگذارم
مرا ببخش که ترس از رقیب باعث شد
به جای اسم تو در شعر ، لام بگذارم ...
