مثلا طنز، روشن ترین تکلیف ما

روشن ترین تکلیف ما همان تکلیف دبستان بود!
هر چه فکر میکنم
باقی عمر، تکلیفمان بلاتکلیفی بود و بس... !
در همان دوران دبستان هم وقتی با موضوع انشای علم بهتر است یا ثروت مواجه شدیم
یک نگاهی به هم میزی مان انداختیم که پدرش کارمند بود... زیپ کیفش را با نخ و سوزن دوخته بودند و سرِ زانوهایش وصله داشت...یک نگاه هم انداختیم به آن پسرِ شکم گنده ی ته کلاس که مادرش با یک مدل ماشین میرساندش و پدرش با یک مدل ماشینِ دیگر می آمد دنبالش...خودش میگفت پدرم چهار کلاس سواد دارد،همیشه ی خدا هم دوستش را فلافل و سِون آپ مهمان میکرد!
آن روزها اختلافات را میدیدیم و آخر نفهمیدیم علم بهتر است یا ثروت!؟هر چند آقای معلم اصرار داشت علم اما من چند باری وقتی ماشین قراضه اش روشن نمیشد لب خوانی کرده بودم که با خودش تکرار میکرد..ثروت ثروت!و اینگونه ما بلاتکلیف ماندیم کدام بهتر است و سمت کدام برویم!؟
دبستان تمام شدو گفتند میروید راهنمایی تا راهنمایی تان کنند!
گران تمام شد این راهنمایی!
گران تمام شد وقتی معلمِ پرورشی آمد و روی تخته نوشت بچه چگونه بوجود می آید؟مسئله را باز کردو هاج و واج مانده بودیم...بعدش هم تا مدتی پدرمان را بد نگاه میکردیم و نمیتوانستیم مادر را ببوسیم...تازه یک دوستی داشتم در آن دوران میگفت هر شب بین پدر و مادرم میخوابم و حواسم هست دست از پا خطا نکنند...خلاصه راهنماییمان نکردند که هیچ بدتر چشم و گوشمان باز شد و خوردیم به دوران بلوغ و جلو و عقب کشیدن فیلم های خارجکی تا لحظه ی وصال..هیچ وقت هم وصال تمام و کمال صورت نمیگرفت و ما یک دست روی موسِ کامپیوتر و دست دیگر در جیب بلاتکلیف میماندیم!
با اولین نگاهِ معنا دارِ جنس مخالف عاشق شدیم...!
عاشق شدیم و کِی جرات داشتیم ابراز کنیم؟معشوقه رفت وبلاتکلیف ماندیم که چه شد،چه برسر دل ما آمد؟!
کمی بزرگتر شدیم و بحث ترس از آینده آمد وسط...انتخابِ رشته و سرنوشت!
هر کس در هر صنفی بود ما را به آن سمت میکشید!درهمین بلاتکلیفی رشته ای را انتخاب کردیم که ازهر زاویه ای نگاه میکردی هیچ ربطی به ما نداشت..!
بعد هم دانشجو شدیم که این نام،خودِ خودِ بلاتکلیفی ست!
حتمن قرار است چند صباح دیگر به این دلیل که پدرمادر دوست دارند نوه شان را ببینند بالبخندی گشاد تن به ازدواج میدهیم و بعد هی سگ دو میزنیم که خانه بخریم که مدل ماشینمان را عوض کنیم که بچه بزرگ کنیم که از گرسنگی نمیریم!
ما کی قرار است خودمان را پیدا کنیم؟
نفس راحت بکشیم... نفس راحت بدون ترس از آینده، بدون بلاتکلیفی!
باور کن
روشن ترین تکلیف ما همان تکلیف و مشقِ شب دبستان بود!

👤علی سلطانی

سرنوشت شوم

لبخند‌ها هرگز ملاک شاد بودن نیست

هر تیشه‌ای بر دوش، از فرهاد بودن نیست!

هر جا که باشی منطقِ آیینه‌ها این است

در چشم بودن، معنی در یاد بودن نیست!

ای در قفس‌افتاده، افسوس چه را داری؟

بیرون از اینجا دردِ ما آزاد بودن نیست!

از عشق دیگر هرچه می‌گویند افسون است

آوارگی جز طالع بر باد بودن نیست!

هر کس نداند، لطفعلی‌خان خوب می‌داند

در جنگ، پیروزی به پُر تعداد بودن نیست!

ای سرنوشتِ شوم، جام شوکرانت کو؟

این خانه دیگر درخورِ آباد بودن نیست!

« احسان اکابری »

هیچی مثل شاد کردن دل بچه نیست !

اومد چند ضربه به شیشه ماشین زد 

با دست اشاره کردم بره پی کارش ...

یک دفعه نگاهم به قیافه اش افتاد 

پسری با موهایِ فرفری و قیافه ای با مزه !

نا خود آگاه خنده ام گرفت . 

گفت : " عمو جون پسر داری ؟ بیا واسش بادکنک بگیر . خیلی خوشحال میشه بخدا . هیچی مثل شاد کردن دل بچه نیست ! "

اینو با بغض گفت ...

دو تا خریدم . یکی رو دادم به خودش.

 گفتم :" بیا اینم واسه  خودت. تو هم بازی کن ... "

گفت : " عمو دستت درد نکنه . بادکنک زیاد دارم . من بابا ندارم ! "

چراغ سبز شد ...

در راه بادکنک را باد کردم ... 

و من ترکیدم ! 

« شاهین شیخ  الاسلامی »

ما شکست خوردیم

ما شکست خوردیم
در آسانسوری که پایین می رفت

خوابِ رقصیدن بر بامِ آسمان خراش می دیدیم
وَ رؤیاهای ما
با پوکه ی سیگارهایمان
زیرِ میزهای تحریرلگدمال می شدند.

آن قدر به جلدِ مفتش خزیدیم
که چرکنویسِ سروده هامان
از نسخه ی نهایی شان شاعرانه تر شدند

وَ ندانستیم که زخم
با پنهان کردنِ چرک
درمان نمی شود.

« یغما گلرویی »

نقل خاطره ای زیبا

نقل خاطره از جانباز قطع نخاع سردارِ سرافراز ناصری

که در برنامه "از آسمان" شبکه دو جمعه ۹/۵/۱۳۹۴  پخش شد. 

یک روز خانومم برای کاری منزل مادرشون رفتند و دختر سه سالمو در منزل پیش من گذاشتند. من هم گفتم ایراد نداره، کاری که نداره، با خودش بازی می‌کنه. مادرش هم زود برمی‌گرده.

در ادامه این سردار بزرگوار با بغض تعریف می‌کردند: دخترم از کمد قدیمیمون وسایل مادرشو درمیاورد و به صورت بازی مثلا به من می فروخت می‌گفت: بابا این کیف مثلا صد تومن می‌خری، منم خریدار بودم. بازی که تموم شد وسایل را برداشت ببره در کِشو کمد بزاره. چون توان بستن کشو را نداشت، دو دستی با تمام توانش کشو را بست و چون خیلی با قدرت انجام داد، متوجه نشد چهار تا انگشتش موند لای کشو.

من متوجه شدم صدای جیغ دختر سه ساله‌ام داره میاد. دائم صدا می‌زد بابا انگشتام! بابا گیر کرده! 

منم که قطع نخاعی، فقط سرم را می‌تونستم بچرخونم. از دور فقط گریه می‌کردم. دخترم از تو اتاق جیغ می‌زد و منم رو تخت فقط اشک می‌ریختم. چون کاری از دستم برنمیومد. 

مدتی که دخترم با گریه صدام زد، متوجه شد از این بابا که یه روزی قهرمان تکواندو بوده در اردبیل، الان کاری برنمیاد، به زور خودش با تقلا انگشتاشو بیرون کشید اومد کنار تختم. دیدم پوست انگشت کوچولوش کنده شده بود.

یه نگاه به من کرد بعد با زبون کودکانش گفت: بابا! چرا هر چی صدات میزدم بابا کمکم کن نیومدی؟

بابا دیگه باهات قهرم!

سردار پایان این خاطره بغضش را قورت داد و چشماش ... آیا کسى قدردان این عزیزان است؟

هر ذاتی را می‌شود درست کرد، جز ذات خراب !!!

پیرمردی که شغلش دامداری بود، نقل می‌کرد:

گرگى در اتاقکی در آغل گوسفندان ما زاییده بود و سه چهار تا توله داشت و اوایل کار به طور مخفیانه مرتب به آنجا رفت و آمد می کرد و به بچه هایش می‌رسید، چون آزاری به گوسفندان نمی‌رساند و بخاطر ترحم به این حیوان و بچه هایش، اورا بیرون نکردم ولی او را کاملا زیر نظر داشتم .

این ماده گرگ به شکار می‌رفت و هر بار مرغی، خرگوشی، بره‌ای ، شکار می‌کرد و برای خود و بچه‌هایش می‌آورد، اما با اینکه رفت و آمد او از آغل گوسفندان بود، هرگز متعرض گوسفندان ما نمی‌شد.

ما دقیقا آمار گوسفندان و بره‌های آن‌ها را داشتیم و کاملا مواظب بودیم، بچه‌ها تقریبا بزرگ شده بودند.

یک بار و در غیاب ماده گرگ که برای شکار رفته بود، بچه‌های او یکی از بره‌ها را کشتند!

ما صبر کردیم ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد؛ وقتی گرگ برگشت و این منظره را دید، به بچه هایش حمله ور شد؛ آن‌هارا گاز می‌گرفت و می‌زد و بچه ها سرو صدا و جیغ می‌کشیدند.

گرگ پس از آن اتفاق، همان روز آن‌ها را برداشت و از آغل ما رفت ...

روز بعد با کمال تعجب گرگ، یک بره ای شکار کرده و آن را نکشته و زنده آن را از دیوار آغل گوسفندان به داخل انداخت و رفت !!!

️این یک گرگ است و با سه خصلت:

 - درندگی

 - وحشی بودن

 - حیوانیت

اما می‌فهمد، هرگاه داخل زندگی کسی شد و کسی به او محبت و احسان کرد، با او مهربان باشد و اگر ضررى به او زد جبران نماید ...

هر ذاتی را می‌شود درست کرد ،

جز ذات خراب ...

حکایت آشناییست ...

عجب روزیه اون روز

ســـ↯ـرخاڪ من ...

اونے ڪہ بیشٺر اذیٺمـ می ڪرد بیشٺر گریہ مےڪنہ ...

اونے ڪہ نخواسٺ منو ببینہ میاد دیدڹ جسدمـ

اونے ڪہ حتی نیومد تولدمـ زیر ٺابوٺمو گرفتہ ...

اونے ڪہ سلامـ نمےڪرد میاد برا خداحافظے ...

عجب روزیه اون روز

فقط مڹ نیسٺمـ

Sina Moradi

ارزش زندگی

سگی از کنار شیری رد می‌شد، چون او را خفته دید، طنابی آورد و شیر را محکم به درختی بست.

شیر بیدار که شد سعی کرد طناب را باز کند، اما نتوانست .

در همان هنگام خری در حال گذر بود، شیر به خر گفت : اگر مرا از این بند برهانی نیمی از جنگل را به تو می‌دهم .

خر ابتدا تردید کرد و بعد طناب را از دور دستان شیر باز کرد .

شیر چون رها شد ، خود را از خاک و غبار خوب تکاند، به خر گفت : من به تو نیمی از جنگل را نمی‌دهم .

خر با تعجب گفت : ولی تو قول دادی !

شیر گفت : من به تو تمام جنگل را می‌دهم. زیرا در جنگلی که شیران را سگان به بند کشند و خران برهانند ، دیگر ارزش زندگی کردن ندارد .

Sina Moradi

دگر هیچ چیزی برایم مهم نیست

نماندست چیزی به جز غم ... مهم نیست

گــرفته دلـــم از دو عالم ... مهـــم نیست

تـــو را دوست دارم قسم به خدا که ...

اگر چه پس از تو خدا هم مهم نیست

فقــــط آرزو مـی‌کنم کــــه بمیرم

پس از آن بهشت و جهنم مهم نیست

همان وقت رانده شدن به زمین ... آه !

بـــه خود گفت حوّا که آدم مهم نیست

بیا تا علف هــــای هرزه بکاریم

اگر مرگ گل‌های مریم مهم نیست

ببین! مرگ هم شانس می‌خواهد ای عشق

فقط خوردن جامی از سم مهـــم نیست

نماندست چیزی به جز غم، مهم نیست،

گرفته دلـــم از دو عالم، مهم نیست،

بمانم، بخوانم، برقصم، بمیرم ...

دگر هیچ چیزی برایم مهم نیست

« سید مهدی موسوی »

تنهایی و سکوت

وقتـی آدم یک نفر را دوســـت داشته باشد ،

بیش‌تر تنـهاست .

چون نمی‌تواند به هیچ کس جز به همان آدم بگوید که چه احساسی دارد

 و اگر آن آدم کسی باشد که تو را به سکوت تشویق می‌کند ،

تنهایی تو کامل می‌شود ...

« سمفونی مردگان - عباس معروفی »