بهتر است خاطره باشم

تا بیایی دل من آب شده، دیر نکن !

بی‌خودی این ور و آن ور نرو و گیر نکن !!

در مسیرت نکند عاشق هر کس بشوی !!

خلق را با دو سه لبخند نمک گیر نکن !

با تو بودن غم و شادی، خوشی و ناخوشی است،

من جوانم بخدا، زود مرا پیر نکن !

لحظه‌ای عاشقی و لحظه‌ی دیگر فارغ

عشق را ، عاطفه را ، این همه تحقیر نکن !

من که افتاده‌ام از چشم همه، پس تو مرا

مثل بیگانه در این محکمه تکفیر نکن !

ای که زیبایی تو آفت دین و دنیاست

دست و پاهای مرا در غل و زنجیر نکن !

بهتر این است فقط خاطره‌ای باشم و بس

پس تو و خنجر و این سینه ، تأخیر نکن !!!...

«محمد فرخ طلب»

Sina Moradi

خواب قشنگیست

چقدر خواب ببینم که مال من شده‌ای؟

و شاه بیت غزل‌های لال من شده‌ای؟

چقدر خواب ببینم که بعد آن همه بغض

جواب حسرت این چند سال من شده‌ای؟

چقدر حافظ یلدا نشین ورق بخورد؟

تو ناسروده ترین بیت فال من شده‌ای

چقدر لکنت شب گریه را مجاب کنم؟

خدا نکرده مگر بی خیال من شده‌ای؟

هنوز نذر شب جمعه‌های من این است

که اتفاق بیفتد حلال من شده‌ای

که اتفاق بیفتد کنار تو هستم

برای وسعت پرواز بال من شده‌ای

میان بغض و تبسم میان و حشت و عشق

تو شاعرانه‌ترین احتمال من شده‌ای

مرا به دوزخ بیداریم نیازی نیست

چقدر خواب قشنگیست مال من شده‌ای

"مهناز فرهودی"

Sina Moradi

شرط عشق

جوانی چند روز قبل از عروسی آبله‌ی سختی گرفت و بستری شد …

نامزد وی به عیادتش رفت و در میان صحبت‌هایش از درد چشم خود می‌نالید

بیماری زن شدت گرفت و آبله تمام صورتش را پوشاند …

مرد جوان عصا زنان به عیادت نامزدش می‌رفت و از درد چشم می‌نالید.

موعد عروسی فرا رسید زن نگران صورت خود که آبله آن را از شکل انداخته بود و شوهر او هم کور شده بود !

مردم می‌گفتند چه خوب عروس نازیبا همان بهتر که شوهرش نابینا باشد …

۲۰سال بعد از ازدواج زن از دنیا رفت، مرد عصایش را کنار گذاشت و چشمانش را گشود …

همه تعجب کردند …

مرد گفت: من کاری جز شرط عشق را به جا نیاوردم!

Sina Moradi

دلتنگی بی پایان، شاید روزی بفهمد ...

شـایــد روزی بـفهمـد ،

بـه خــاطـرش …

از چه‌هــا گــذشتــم !

امّــا ؛

حــال کـه نـمی‌دانـــد … بگذار نداند !!!

سهم “من” از “تـــــــــــو”

عشق نیستــــــــــــــ ، ذوق نیستـــــــــــــــــــــــــــــ ، اشتیاق نیستــــــ

همان دلتنگی بی‌پایانیست

که روزهــــــــــــــا دیوانــــــــه‌ام می‌کند شب‌ها حیرانم!

Sina Moradi

دائما در حال تغییرم

من شبیه کوهم امّا از وسط تا خورده‌ام

تو تصوّر می‌کنی چوبِ خدا را خورده‌ام

 نه! خیال بد نکن، چوب خدا این‌گونه نیست

من هر آن‌چه خورده‌ام از دست دنیا خورده‌ام

 ساده از من رد نشو ای سنگدل، قدری بایست

من همان « فرش ِ گران سنگم » ، فقط پا خورده‌ام

 قطره‌ام امّا هزاران رود ِجاری در من است

غرق در دلشوره‌ام انگار دریا خورده‌ام

 دائما در حال تغییرم، بپرس از آینه

بارها از دیدن تصویر خود جا خورده‌ام...!!!

ستار

Sina Moradi

عشق یعنی...

گریه دارد رفتنت اما خجالت می‌کشم

                         روز و شب در دفترم طرح خیانت می‌کشم

با خودم درگیرم و از شعر گفتن خسته‌ام  

                 دارم از تنهایی‌ام سیگار وحشت می‌کشم

می‌کشم تا خلسه‌های کافه های غرق دود

               می‌کشم  از حرف‌ها از چشم‌هایت می‌کشم

مثل یک دیوانه‌ی زنجیری عاقل شده  

                       شعر می‌گویم به جای تیغ حسرت می‌کشم

نه نشد تا من بمیرم، گریه‌هایت حیف بود   

                 روی سنگ قبر خود احساس غربت می‌کشم

لعنتی لبخند‌هایت را گرفتی، حیف شد 

                         نخ به نخ انگار دارم حس لعنت می‌کشم

مثل دوران صمیمی و قشنگ کودکی   

                     روی دستم بعد تو هر روز ساعت می‌کشم

عشق یعنی من وفادارم ولی دور از لبت  

                    دست از آرامش و یک خواب راحت می‌کشم

مصطفی علیزاده

Sina Moradi

غم جانانه

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت

آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت

جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع

دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت

آشنایی نه غریب است که دلسوز من است

چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت

خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد

خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت

چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست

همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت

ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم

خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت

ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی

که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت

«حافظ»

Sina Moradi

شعری زیبا از شهریار

ای صبا با تو چه گفتند

که خاموش شدی ،

چه شرابی به تو دادند

که مدهوش شدی ،

تو که آتشکده عشق و محبت بودی

چه بلا رفت که

خاکستر و خاموش شدی ،

تو به صد نغمه ٬ زبان بودی و

دل‌ها همه گوش ،

چه شنفتی که زبان بستی و

خود گوش شدی ،

خلق را گرچه وفا نیست

ولیکن گل من ؛

نه گمان دار که رفتی و 

فراموش شدی ...!

" شهریار "

Sina Moradi

گاهی نفسی هست، ولی هم‌نفسی نیست

گاهی نفسی هست٬ ولی هم‌نفسی نیست

در هر نفست هم، نفست هیچ کسی نیست

آنقدر غریبی که در این شهر درندشت

دنیای تو اندازه‌ی کنج قفسی نیست

باید که هوایی به سرت داشته باشی

در قلب زمستانی‌ات امّا هوسی نیست

تلخ است که راضی شده باشی به دغل‌ها

شیرین شده باشی و ببینی مگسی نیست ...!

تنهاییت آنقدر بزرگ است که پیشش

خوشبختیت اندازه‌ی حجمِ عدسی نیست

کبریت بکش روی خودت شاعر بدبخت!

فریاد بزن! داد بزن! دادرسی نیست

لعنت به توکه هر نفست مژده‌ی درد است

گاهی نفسی هست٬ ولی هم نفسی نیست ...

Sina Moradi

بعد از این عشق

بعد از این عشق به هر عشق جهان می‌خندم

هرکه آرد سخن عشق به میان می‌خندم

من از آن روز که دلدارم رفت

به هوس‌بازی این بی‌خبران می‌خندم

خنده تلخ من از گریه غم انگیزتر است

کارم از گریه گذشتست به آن می‌خندم

Sina Moradi