حــال ما با دود و الکـل جا نمی‌آیــد رفیـق
زنــدگی کردن به عاشق‌ها نمی‌آیـد رفیق
روحــمان آبستـن یک قرن تنها بودن است
طفـل حسرت نوش ما دنیا نمی‌آید رفیـق
دست‌هایت را خودت «هـا» کن اگر یخ کرده‌اند
از لب معشـوقه‌مان «هـا» نمی‌آید رفیق
هضـم دلتنگی برای، موج‌ها آسان نبــــود
آب دریـا بی‌سبب بالا نمی‌آیــد رفیـق
یا شبیـه این جماعت باش یا تنــها بمـان
هیچ کس سمتِ دلِ زیبـا نمی‌آید رفیق
در قیامت، عابدی را دوزخش انداختند
هرچه فریادش، جوابش را نمی‌پرداختند
داد می‌زد خوانده‌ام هفتاد سال، هرشب نماز
پس چه شد اینک ثواب ِآن همه راز و نیاز
یک ندا آمد چرا تهمت زدی همسایه‌ات
تا شود اینگونه حالت، این جهنم خانه‌ات
گفت من در طول عمرم گر زدم یک تهمتی
ظلم باشد زان بسوزم، ای خدا ڪن رحمتی
آن ندا گفتا همان کس که زدی تهمت بر او
طفلکی هفتاد سال، جمع کرده بودش آبرو
بنویس: "آب"، جار بزن: "نان" تمام شد!
آن واژه‌های تلخ دبستان تمام شد!
بابا، درخت، داس، ڪبوتر، قفس، سکوت
آقا اجازه! دیڪته‌هامان تمام شد
بنویس: گرگ آمد و خط خورد خنده‌ها
دیگر دروغگویی "چوپان" تمام شد!
آقا اجازه! خون شهیدان چه می‌شود؟
آموزگار : هیس! پسر جان! تمام شد...!
دیروزمان به دغدغه آب و نان گذشت
امروز هم رسید به پایان، تمام شد
اما دلم خوش است ڪه تقدیر تلخمان
با فال‌های قهوه و فنجان تمام شد
مانند مشق‌های شبم بی‌خیال شعر
این شعر هم ڪنار خیابان تمام شد....
So close no matter how far
خیلی نزدیک، اهمیتی ندارد چقدر
Couldn’t be much more from the heart
از قلب‌هایمان که نمی‌تواند نزدیکتر باشد
Forever trusting who we are
همیشه به خودمان باور خواهیم داشت که چه کسی هستیم
And nothing else matters
و چیز دیگری اهمیت نخواهد داشت
Never opened myself this way
هرگز اینگونه حرف‌های دلم را بیان نکرده بودم
Life is ours, we live it our way
زندگی مال ماست، به روش خودمان در آن زندگی می‌کنیم
All these words I don’t just say
نمی‌خواهم این‌هایی که می‌گویم فقط حرف باشد
And nothing else matters
و چیز دیگری اهمیت نخواهد داشت
Trust I seek and I find in you
آن اعتمادی که به دنبالش بودم را در تو یافتم
Every day for us something new
هر روز برایمان چیزهای جدید اتفاق خواهد افتاد
Open mind for a different view
ذهنت را بر دیدگاه‌های جدید بگشا
And nothing else matters
و چیز دیگری اهمیت نخواهد داشت
Never cared for what they do
هرگز به کارهایی که انجام دادند اهمیت نداده‌ام
Never cared for what they know
هرگز به چیزهایی که می‌دانستند اهمیت نداده‌ام
But I know
اما من می‌دانم
So close no matter how far
خیلی نزدیک، اهمیتی ندارد چقدر
Couldn’t be much more from the heart
از قلب‌هایمان که نمی‌تواند نزدیکتر باشد
Forever trusting who we are
همیشه به خودمان باور خواهیم داشت که هستیم
No nothing else matters
و چیز دیگری اهمیت نخواهد داشت
Never cared for what they do
هرگز به کارهایی که انجام دادند اهمیت نداده‌ام
Never cared for what they know
هرگز به چیزهایی که می‌دانستند اهمیت نداده‌ام
But I know
اما من می‌دانم
Never opened myself this way
هرگز ذهنم را اینطور باز نکرده بودم
Life is ours, we live it our way
زندگی مال ماست، به روش خودمان در آن زندگی می‌کنیم
All these words I don’t just say
نمی‌خواهم این‌هایی که می‌گویم فقط حرف باشد
Now nothing else matters
و چیز دیگری اهمیت نخواهد داشت
Trust I seek and I find in you
آن اعتمادی که به دنبالش بودم را در تو یافتم
Every day for us something new
هر روز برایمان چیزهای جدید اتفاق خواهد افتاد
Open mind for a different view
ذهنت را بر دیدگاه‌های جدید بگشا
And nothing else matters
و چیز دیگری اهمیت نخواهد داشت
Never cared for what they say
هرگز به چیزهایی که می گفتند اهمیت نداده‌ام
Never cared for games they play
هرگز به بازی‌هایی که می‌کرده‌اند اهمیت نداده‌ام
Never cared for what they do
هرگز به کارهایی که انجام دادند اهمیت نداده‌ام
Never cared for what they know
هرگز به چیزهایی که می‌دانستند اهمیت نداده‌ام
And I know, yeah
اما من می‌دانم
So close no matter how far
خیلی نزدیک، اهمیتی ندارد چقدر
Couldn’t be much more from the heart
از قلب‌هایمان که نمی‌تواند نزدیکتر باشد
Forever trusting who we are
همیشه به خودمان باور خواهیم داشت که چه کسی هستیم
No nothing else matters
و هیچ چیز دیگری اهمیت نخواهد داشت
No nothing else matters
و هیچ چیز دیگری اهمیت نخواهد داشت
متالیکا / Metallica
مایلی سایرس / Miley Cyrus
متن رونوشت از slac.ir و LyricFind
نفسم باش مرا چون تو کسی نیست عزیز
شهر خالی ست مرا همنفسی نیست عزیز
حافظ از حال من سوخته آگاه تر است
زده ام فالی و فریاد رسی نیست عزیز
نیست حتی پر و بالی که به سویت بپرم
آسمان بی تو مرا جز قفسی نیست عزیز
کیمیایی و من خسته مسی ناچیزم
به سر کوی توام دسترسی نیست عزیز
قلب بیمار مرا عشق شما درمان است
غیر آغوش تو دل را هوسی نیست عزیز
چشم هایم را عوض کردم ، نگاهم را... نشد
باز هم دیروزها رد شد ولی فردا نشد
می‌فشارم سر به روی شانه‌ی تنهایی‌ام
هیچ کس مانند من با رفتنت تنها نشد
شمس را گم کرده‌ام بی‌چشم‌های روشنت
نیستی و شعرهایم مثل مولانا نشد
جای خالی تو را حتی غزل هم پر نکرد
در غزل فریادهایم دردهایم جا نشد
گرم آغوشت نبوده سرنوشت دست‌هام
اخم آغوشم بدون خنده‌هایت وا نشد
بعد تو من ماندم و دنیای سرد سنگ‌ها
مثل مردابی که هرگز قسمتش دریا نشد
@JanJiyarlr
سال‌ها هم‌صحبتم بودی و همرازم نبودی
با تو عمری هم‌قفس بودم هم‌آوازم نبودی
باغ بودم بی‌خبر از من گذشتی گل نچیدی
دل به آواز تو بستم نغمه پردازم نبودی
بر سر بامت نشستم دانه شوقم ندادی
خواستم تا پر گشایم بال پروازم نبودی
رازها در سینه پنهان کردم و با کس نگفتم
خواستم آن را با تو گویم محرم رازم نبودی
سوز دل در پرده گفتم ره به آوازم نبودی
ساز یکرنگی زدم دلدار سازم نبودی
روز تنهایی به چشمت شعله مِهری ندیدم
در شبِ ظلمانیِ من پرتو اندازم نبودی
بود امیدم همدم آغاز و انجامم تو باشی
فکر انجامم نکردی یار آغازم نبودی
عجب دیوانه بودم من که بستم دل به چشم تو
و کار این دل دیوانه را دشوار کردی تو
چقدر از التماسم پیش مردم آبرویم رفت
چقدر این عاشقت را پیش مردم خوار کردی تو
شنیدم بارها با دیگران بودی ولیکن حیف
شهامت در وجودت کو؟ که بس انکار کردی تو
تو صدها شعر زیبا را برایم خواندی و گفتی
که بازی با دل بیمار من بسیار کردی تو
چو آن شب دیدمت در کوچه او را با تو
و ناچار این خیانت را به من اقرار کردی تو
نمی‌بخشم تو را هرگز دلم را سخت بشکستی
خدا هم خود تلافی می‌کند بد کار کردی تو
نمی‌بایست نفرین آخرین پیمان ما می‌شد
مرا اما به این کار غلط ناچار کردی تو
ز باغ سینه‌ام گل‌های زرد آرزو کندم
مرا با بی‌وفایی‌ها ز خود بیزار کردی تو
چه حسنی داشتی در این شکست تلخ! می‌دانی؟
مرا از خواب عشق و عاشقی بیدار کردی تو.
صدای ناله‌های ما به آسمان نمی‌رسد
به گوش یک فرشته هم صدایمان نمی‌رسد
کنار شعرهایمان اگر که جان دهیم هم
کسی به داد شعرهای نیمه‌جان نمی‌رسد
اگرچه زندگی امید... اگرچه مرگ چاره ساز...
ولی به داد درد من نه این نه آن ... نمی‌رسد!
بتاز رخش نازنین به دست رستمی دگر
که این دوپای خسته‌ام به هفت خان نمی‌رسد
مرا به سیب قرمز بهشت خود محک نزن
که روسیاهی دلم به امتحان نمی‌رسد
تو می‌روی و قصه هم به آخرش رسیده که
دگر زمان به گفتنِ گلم بمان نمی‌رسد
تمام سرنوشت من شده همین که دیده‌ای:
کسی که هرچه می‌دود به کاروان نمی‌رسد
دلم گرفته از خودم از این منِ بدون تو
و ناجی همیشگی که ناگهان... نمی‌رسد
گلایه نیست خوب من، ولی بگو که تا به کی
کلاغ قصه‌های ما به آشیان نمی‌رسد
« رویا باقری »
حواس خدا نیست تو جای خود
پشیمانم از حس بیجای خود..
رفاقت برای من آمد نداشت
منِ بی سر و پایِ رسوای خود
همه عمر در بازیِ زندگی
دویدم به همراه پاهای خود
شبیه کسی نیست تنهایی‌ام
خزیدم به زِهدان فردای خود..
شکایت ندارم فقط خسته‌ام ،
چو ذهنی که از حجم سودای خود
غزل حرف دارد ولی من سکوت
مُصرّیم هر دو به دعوای خود..!!
کپی شده از پست کاربر کافه‌ای #پرک
