ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ ﻏﻨﭽﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﮐﺴﯽ ﻭﺍ ﻧﮑﻨﺪ
ﻳـﺎﺩ ﺁﻏـــﻮﺵ ﮐــﺴﯽ ﺳﻴﻨﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻣـﺮﺍ
ﻣﻮﺝ ﺧــﻴﺰ ﻫﻮﺱ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺷﻴﺪﺍ ﻧﮑﻨﺪ
ﺩﻳﺪﻩ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺮﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ
ﺻﺪ ﭼــﻤﻦ ﻻﻟﻪ ﺩﻣﺪ ﻧﻴﻢ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻧﮑﻨﺪ
ﻟﻴﮏ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺳﺮﻣـﺴﺖ ﻣﯽ زﻧﺪﮔﻴﻢ
ﺩﻟــﻢ ﺍﺯ ﻋــﺸﻖ ﻧـﻴﺎﺳﺎﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺍ ﻧﮑند
ﺍﺯ ﻟــﮕﺪ ﮐﻮﺏ ﻫﻮﺱ ﭘﻴﮑﺮ ﺗـﻘﻮﺍ ﻧﺮﻫﺪ
ﺗﺎ ﻣــﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺳـﻮﺩﺍ ﺯﺩﻩ ﺭﺳﻮﺍ ﻧﮑﻨﺪ
#سیمین_بهبهانی
رک بگویم... از همه رنجیده‌ام
از غریب و آشنا ترسیده‌ام
با مَرام و مَعرفت بیگانه‌اند
من به هَر سازی که شُد رقصیده‌ام
در زمستانِ سکوتم بارها
با نگاهِ سردِتان لرزیده‌ام...
رد پای مهربانی نیست... نیست...
من تمام کوچه‌ها را دیده‌ام
سال‌ها از بس که خوشبین بوده‌ام
هر کلاغی را کبوتر دیده‌ام
وزنِ احساس شما را بارها
با ترازوی خودم سنجیده‌ام...
بی‌خیالِ سردیِ آغوش‌ها ...
من به آغوش خودم چسبیده‌ام
من شما را بارها و بارها ...
لا به لای هر دُعا بخشیده‌ام...
#فریدون_مشیری
برگرفته از:
@JanJiyarlr
خودم و جدم و جد پدرم سوخته است
خواستم جیغ شوم گریه‌ی بی‌شرط شوم
خواستم از همه ی مرحله ها پرت شوم
وسط گریه ی من رقص جنوبی کردیم
کامپیوتر شدم و بازی خوبی کردیم
کسی از گوشی مشغول به من می‌خندید
آخر مرحله شد غول به من می‌خندید
دل به تغییر .. به تحقیر .. به زندان دادم
وسط تلوزیون باختم و جان دادم
یک نفر از وسط کوچه صدا کرد مرا
بازی مسخره ای بود رها کرد مرا
از چپو کردنِ این خانه خجالت نکشید
از منِ ساکن ویرانه خجالت نکشید
مملکت را بفروشید به روسیه و چین
اصلا از مردمِ بی خانه خجالت نکشید
مرد و زن را به فروشِ بدن انداخته اید
از فروشِ تنِ ریحانه خجالت نکشید
خرج نوسازیِ لبنان و یمن را بدهید
از مریوان و بم و بانه خجالت نکشید
خاکمان را اگر از بابِ وِتو کردن ها
باج دادید به بیگانه،خجالت نکشید
صد برابر شده اجناس،کما فی السابق
موقع دادن یارانه خجالت نکشید
نامِ ما را بگذارید نفوذی،خس و خاک
مثل آن مردک دیوانه خجالت نکشید
ضربه ای مانده که بر پیکر مردم نزدید؟
خب اگر هست،صمیمانه خجالت نکشید
برگرفته از
@Ancient_fact ™️
دوباره یک نفر آمد مرا به هم زد و رفت
و سرنوشت مرا با جنون رقم زد و رفت
کسی که مثل همه گفت: دوستت دارم!
درست مثل همه آمد و به هم زد و رفت
درست مثل همه بی‌مقدمه از راه-
رسید و سنگ بر آیینه‌ی دلم زد و رفت
مرا سپرد به کابوس‌ها، به هرچه محال
به لحظه‌های من این‌گونه رنگ غم زد و رفت
کسی که برکه‌ی آرامش مرا آشفت
به هستی‌ام -که نبود- آتشِ عدم زد و رفت
به چشم‌های سیاهش دچار کرد مرا
کنار رویاهایم کمی قدم زد و رفت
تمام حرف من این است: آخر این‌گونه
چگونه می‌شود از عهد عشق دم زد و...
« جعفر عزیزی »
برگرفته از @AdabSar
پر از گلایه و دردم، پر از پریشانی
پر از نوشتن شعری که تو نمی‌خوانی
دلم گرفته از این غصه‌های از سر هیچ
دلم گرفته از این بغض‌های توفانی
دلم گرفته از این حرف‌های تکراری
از این «به‌من‌چه»، «برو بی‌خیال»، «خود دانی»!
از این که می‌رسی از راه و می‌روی ناگاه
فقط به نیت این که مرا برنجانی
از این که آخر هر بار درد‌ِ دل کردن
رسیده‌ام به پریشانی و پشیمانی
دلم گرفته و امشب دوباره تنهایی
و باز شعر جدیدی که تو نمی‌خوانی!
« بیتا امیری »
برگرفته از @AdabSar
وضعمان خیلی اسف‌بار است باور میکنید؟
بچه ام در خانه بیکار است باور میکنید؟
در تریبون آنچه می گویند مسئولین به هم
اکثرا از نوع لیچار است باور میکنید؟
اینکه جایی قحطی وفقر است جایی زلزله
شیخ گفته کار کفّار است باور میکنید؟
یک نفر را توی جنگل‌‌ها به دام انداختند
بعد میگویند زمین‌خوار است باور میکنید؟
اکثر آنها که ما را منع قلیان می‌کنند
کارشان قاچاق سیگار است باور میکنید؟
ما همین که زنده‌ایم و زندگی را میکنیم
کارمان مصداق ایثار است باور میکنید؟
بنده از شرم همین شعری که الان گفته‌ام
واقعا رویم به دیوار است باور میکنید؟
برگرفته از @qazvin_abad
در شهر عشق رسم وفا نیست، بگذریم
یارای گفتن گله‌ها نیست، بگذریم
دردیست در دلم که دوایش نگاه توست
دردا که درد هست و دوا نیست، بگذریم
گفتی رقیب با من تنها مگر کجاست؟
گفتم رقیب با تو کجا نیست؟ بگذریم...
ابری که می‌گذشت به آهنگ گریه گفت:
دنیا مکان «ماندن» ما نیست، «بگذریم»
هرچند دشمنم شده‌ای دوست دارمت
بر دوستان گلایه روا نیست، بگذریم
برگرفته از @JanJiyarlr
پـشـت دیــــــــوار هـمـــین
کــــــوچــه بـــه دارم بــزنـیـــد
مــــــن کـــــــه رفـتــــم بنشـینـید
و ... هـــــوارم بــزنـیــــد
بـــــاد هـــــم آگـهـــی مـــــــرگ
مـــــرا خـــواهـــد بـــــــــرد
بنـویسـیـد کـــــه: "بـــــــد
بــــــــودم" و جـــــــارم بـــزنـیــد
مـــــن از آییـــن شــمـا سیـــــر
شــــــدم ... سیـــر شــــــدم
پـنـجـــه در هــــر چــــه کــــه
مــــن واهـمــه دارم بـــزنـیــد
دســـت هــــایــــم چقــــدر بــــــود
و بــــه دریــــا نــرسیــد؟!
خبـــــر مــــــــرگ مـــــــرا طعنــــه
بــــــه یــــــارم بـــــزنـیــد
آی! آنـهـا! کــــه بــــه بــــی
بــــرگـــی مــــن مـــی خـنـــدیـد!
مــــرد بـــاشیـــد و ... بیـــاییـــد
... و کنــــارم بــــزنـیـــد
برگرفته از : قزوین آباد
دلتنگ توئمو دیدار تو درمان من است
بی رنگ رخت زمانه زندان من است
بر من در وصل بسته میدارد دوست
دل را بعنا شکسته میدارد دوست
زین پس من و دلشکستگی بر در او
چون دوست دل شکسته میدارد دوست
