۱۹۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «غمگین» ثبت شده است

سگ مسابقه ای

وقتی پسر بچه بودم، من و برادرم سگ می خواستیم، برای همین پدرمون واسه مون یه سگ تازی پیر گرفت. تازی یه سگ مسابقه ایه، کارش اینه که تموم عمر توی مسابقه دور خودش بدوه و یه تیکه حوله که شبیه خرگوش می مونه رو تعقیب کنه.

یه روز بردیمش به پارک و بابامون بهمون هشدار داده بود که سگه خیلی سریعه اما ما نتونستیم خودمون رو کنترل کنیم. خلاصه برادرم افسار رو باز کرد و در همون لحظه سگه یه گربه دید، حدس می زنم گربه شبیه همون یه تیکه حوله بود. سگ دوید، توی عمرم هیچی به زیبایی اون سگ پیر در حال دویدن ندیدم، تا اینکه بالاخره گربه رو گرفت و همون چیزی که می ترسیدیم اتفاق افتاد، اون گربه کوچیک رو کشت...تیکه تیکه کردش و بعدش گیج و حیرون همون جا نشست...


اون سگ تموم عمرش مشغول دویدن دنبال اون چیز بود و وقتی که گرفتش نمی دونست باهاش چی کار کنه...


« جاناتان_نولان »


منبع: ⠀    @jomelat_Nab

  • نظرات [ ۰ ]
    • سینا مرادی
    • چهارشنبه ۱ آذر ۹۶

    حسنک روزگار ما ...

    گاو ماما می کرد، گوسفند بع بع می کرد، سگ واق واق می کرد؛

    و همه با هم فریاد می زدند حسنک کجایی

    شب شده بود اما حسنک به خانه نیامده بود. حسنک مدت های زیادی است که به خانه نمی آید. او به شهر رفته و در آنجا شلوار جین و تی شرت های تنگ به تن می کند. او هر روز صبح به جای غذا دادن به حیوانات جلوی آینه به موهای خود ژل می زند. موهای حسنک دیگر مثل پشم گوسفند نیست چون او به موهای خود گلت می زند.

    دیروز که حسنک با کبری چت می کرد. کبری گفت تصمیم بزرگی گرفته است. کبری تصمیم داشت حسنک را رها کند و دیگر با او چت نکند چون او با پتروس دوست شده بود. پتروس همیشه پای کامپیوترش نشسته بود و چت می کرد. پتروس دید که سد سوراخ شده اما انگشت او درد می کرد چون زیاد چت کرده بود. او نمی دانست که سد تا چند لحظه ی دیگر می شکند. پتروس در حال چت کردن غرق شد!

    برای مراسم دفن او کبری تصمیم گرفت با قطار به آن سرزمین برود اما کوه روی ریل ریزش کرده بود. ریزعلی دید که کوه ریزش کرده اما حوصله نداشت. ریزعلی سردش بود و دلش نمی خواست لباسش را در آورد. ریزعلی چراغ قوه داشت اما حوصله دردسر نداشت. قطار به سنگ ها برخورد کرد و منفجر شد. کبری و مسافران قطار مردند.

    اما ریزعلی بدون توجه به خانه رفت. خانه مثل همیشه سوت و کور بود .الان چند سالی است که کوکب خانم همسر ریزعلی مهمان ناخوانده ندارد او حتی مهمان خوانده هم ندارد. او حوصله ی مهمان ندارد. او پول ندارد تا شکم مهمان ها را سیر کند. او در خانه تخم مرغ و پنیر دارد اما گوشت ندارد. او کلاس بالایی دارد او فامیل های پولدار دارد. او آخرین بار که گوشت قرمز خرید چوپان دروغگو به او گوشت خر فروخت.

    اما او از چوپان دروغگو گله ندارد چون دنیای ما خیلی چوپان دروغگو دارد؛

    به همین دلیل است که دیگر در کتاب های دبستان آن داستان های قشنگ وجود ندارد ...


    منبع: @ancient ™

  • نظرات [ ۱ ]
    • سینا مرادی
    • شنبه ۲۰ آبان ۹۶

    جنگ یمن، صلح

    جنگ یمن

    دختر بچه یمنی که ۷ عضو خانواده‌اش شهید شدند؛ پس از نجات از زیر آوار بمباران به علت ورم چشمان با انگشت چشم خود را باز کرده تا ببیند.

    #همدردی_جهانی #جنگ_یمن #صلح #ضد_جنگ

  • نظرات [ ۱ ]
    • سینا مرادی
    • پنجشنبه ۹ شهریور ۹۶

    چه کردی؟

    تو با قلب ویرانه من چه کردی؟ ببین عشق دیوانه من چه کردی

    در ابریشم عادت آسوده بودم... تو با حال پروانه من چه کردی؟


    ننوشیده از جام چشم تو مستم... خمار است میخانه من... چه کردی؟

    مگر لایق تکیه دادن نبودم؟ تو با حسرت شانه من چه کردی؟


    مرا خسته کردی و خود خسته رفتی... سفر کرده! باخانه من چه کردی؟

    جهان من از گریه‌ات خیس باران... تو با سقف کاشانه من چه کردی؟


    « ️افشین یداللهی »

  • نظرات [ ۲ ]
    • سینا مرادی
    • پنجشنبه ۷ ارديبهشت ۹۶

    مثلا طنز، روشن ترین تکلیف ما

    روشن ترین تکلیف ما همان تکلیف دبستان بود!
    هر چه فکر میکنم
    باقی عمر، تکلیفمان بلاتکلیفی بود و بس... !
    در همان دوران دبستان هم وقتی با موضوع انشای علم بهتر است یا ثروت مواجه شدیم
    یک نگاهی به هم میزی مان انداختیم که پدرش کارمند بود... زیپ کیفش را با نخ و سوزن دوخته بودند و سرِ زانوهایش وصله داشت...یک نگاه هم انداختیم به آن پسرِ شکم گنده ی ته کلاس که مادرش با یک مدل ماشین میرساندش و پدرش با یک مدل ماشینِ دیگر می آمد دنبالش...خودش میگفت پدرم چهار کلاس سواد دارد،همیشه ی خدا هم دوستش را فلافل و سِون آپ مهمان میکرد!
    آن روزها اختلافات را میدیدیم و آخر نفهمیدیم علم بهتر است یا ثروت!؟هر چند آقای معلم اصرار داشت علم اما من چند باری وقتی ماشین قراضه اش روشن نمیشد لب خوانی کرده بودم که با خودش تکرار میکرد..ثروت ثروت!و اینگونه ما بلاتکلیف ماندیم کدام بهتر است و سمت کدام برویم!؟
    دبستان تمام شدو گفتند میروید راهنمایی تا راهنمایی تان کنند!
    گران تمام شد این راهنمایی!
    گران تمام شد وقتی معلمِ پرورشی آمد و روی تخته نوشت بچه چگونه بوجود می آید؟مسئله را باز کردو هاج و واج مانده بودیم...بعدش هم تا مدتی پدرمان را بد نگاه میکردیم و نمیتوانستیم مادر را ببوسیم...تازه یک دوستی داشتم در آن دوران میگفت هر شب بین پدر و مادرم میخوابم و حواسم هست دست از پا خطا نکنند...خلاصه راهنماییمان نکردند که هیچ بدتر چشم و گوشمان باز شد و خوردیم به دوران بلوغ و جلو و عقب کشیدن فیلم های خارجکی تا لحظه ی وصال..هیچ وقت هم وصال تمام و کمال صورت نمیگرفت و ما یک دست روی موسِ کامپیوتر و دست دیگر در جیب بلاتکلیف میماندیم!
    با اولین نگاهِ معنا دارِ جنس مخالف عاشق شدیم...!
    عاشق شدیم و کِی جرات داشتیم ابراز کنیم؟معشوقه رفت وبلاتکلیف ماندیم که چه شد،چه برسر دل ما آمد؟!
    کمی بزرگتر شدیم و بحث ترس از آینده آمد وسط...انتخابِ رشته و سرنوشت!
    هر کس در هر صنفی بود ما را به آن سمت میکشید!درهمین بلاتکلیفی رشته ای را انتخاب کردیم که ازهر زاویه ای نگاه میکردی هیچ ربطی به ما نداشت..!
    بعد هم دانشجو شدیم که این نام،خودِ خودِ بلاتکلیفی ست!
    حتمن قرار است چند صباح دیگر به این دلیل که پدرمادر دوست دارند نوه شان را ببینند بالبخندی گشاد تن به ازدواج میدهیم و بعد هی سگ دو میزنیم که خانه بخریم که مدل ماشینمان را عوض کنیم که بچه بزرگ کنیم که از گرسنگی نمیریم!
    ما کی قرار است خودمان را پیدا کنیم؟
    نفس راحت بکشیم... نفس راحت بدون ترس از آینده، بدون بلاتکلیفی!
    باور کن
    روشن ترین تکلیف ما همان تکلیف و مشقِ شب دبستان بود!

    👤علی سلطانی

  • نظرات [ ۳ ]
    • سینا مرادی
    • پنجشنبه ۲۶ اسفند ۹۵

    نیست ...


    در خیالات خودم،

    در زیر بارانی که نیست…

    می​رسم با تو به خانه،

    از خیابانی که نیست…


    می​نشینی روبرویم،

    خستگی در می​کنی…

    چای می​ریزم برایت،

    توی فنجانی که نیست…


    باز می​خندی و می​پرسی:

    که حالت بهتر است؟!

    باز می​خندم ، که خیلی،

    گرچه ، می​دانی که نیست…


    شعر می خوانم برایت،

    واژه​ها گل می​کنند!!!

    یاس و مریم می​گذارم،

    توی گلدانی که نیست…


    چشم می​دوزم به چشمت،

    می​شود آیا کمی،

    دست​هایم را بگیری،

    بین دستانی که نیست...؟!


    وقت رفتن می​شود،

    با بغض می​گویم: نرو...

    پشت پایت اشک می​ریزم،

    روی ایوانی که نیست…


    می​روی و خانه،

     لبریز از نبودت می​شود…

    باز تنها می​شوم،

    با یاد مهمانی که نیست...!


    بعد تو

    این کار هر روز من است!!!

    باور این که نباشی،

    کار آسانی که نیست...


    « بیتا امیری »

  • نظرات [ ۲ ]
    • سینا مرادی
    • سه شنبه ۲۱ دی ۹۵

    سرنوشت شوم

    لبخند‌ها هرگز ملاک شاد بودن نیست

    هر تیشه‌ای بر دوش، از فرهاد بودن نیست!


    هر جا که باشی منطقِ آیینه‌ها این است

    در چشم بودن، معنی در یاد بودن نیست!


    ای در قفس‌افتاده، افسوس چه را داری؟

    بیرون از اینجا دردِ ما آزاد بودن نیست!


    از عشق دیگر هرچه می‌گویند افسون است

    آوارگی جز طالع بر باد بودن نیست!


    هر کس نداند، لطفعلی‌خان خوب می‌داند

    در جنگ، پیروزی به پُر تعداد بودن نیست!


    ای سرنوشتِ شوم، جام شوکرانت کو؟

    این خانه دیگر درخورِ آباد بودن نیست!



    « احسان اکابری »

  • نظرات [ ۴ ]
    • سینا مرادی
    • يكشنبه ۱۲ دی ۹۵

    یک روز ...

    ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ... ﺑﻪ ﻫﺮ دلیلی اشک از ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺟﺎﺭﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ... ﻭ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﻧﺶ از دستانت ﺳﺒﻘﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ !!!... ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ می‌شوی ...


    ﭼﯿﺰﯼ ﻧﯿﺴﺖ ... ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪﻭ ﺑﺨﻮﺍﺏ ... ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ داری ... ﺯﻭﺩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ !!!...


    ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﯼ ... ﺍﻣﺎ ... ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﺸﯽ ﺩﺍﺭﻡ ...

    ﻫﺮ ﮐﺠﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯼ ...

    ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ...

    ﺣﺘﯽ

    ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻋﺸﻘﺖ ...

    ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻣﯽ‌ﺧﻨﺪﯾﺪﯼ ...

    ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ ...

    ﮐﺎﺭﯼ کرده‌ای ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ...

    مدت‌هاست ﻧﻤﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ بخندد ... !

  • نظرات [ ۰ ]
    • سینا مرادی
    • سه شنبه ۷ دی ۹۵

    درد یعنی ...

    درد یعنی بزنی دست به انکار خودت

    عاشقش باشی و افسوس گرفتار خودت


    به خدا درد کمی نیست که با پای خودت

    بدنت را بکشانی به سر دار خودت  


    کاروان رد بشود، قصه به آخر برسد

    بشوی گوشه ای از چاه خریدار خودت


    درد یعنی لحظاتی به دلت پشت کنی

    بشوی شاعر و یک عمر بدهکار خودت


    درد یعنی که نماندن به صلاحش باشد

    بگذاری برود! آه... به اصرار خودت!


    بگذاری برود در پی خوشبختی خود

    و تو لذت ببری از غم و آزار خودت


    درد یعنی بروی ، دردسرش کم بشود

    بشوی عابر آواره ی افکار خودت


    اینکه سهم تو نشد درد کمی نیست ولی

    درد یعنی بزنی دست به انکار خودت...


  • نظرات [ ۳ ]
    • سینا مرادی
    • سه شنبه ۹ آذر ۹۵

    رقیب ...

    گذاشتم بروی تا مرام بگذارم

    به دل شکستنِ تو احترام بگذارم


    سکوت کردم و چیزی نخواستم از تو

    وظیفه بود که سنگِ تمام بگذارم


    خودم مسبّبِ هر پر کشیدنت بودم

    خودم نخواسته بودم که دام بگذارم


    فقط اگر که دلم تنگ شد بهانه گرفت

    اجازه هست برایت پیام بگذارم؟


    چقدر لحظه‌ی تنهایی‌ام سرِ خود را

    به جای شانه‌ی تو روی پام بگذارم؟


    به احترامِ غمِ رفتن تو مجبورم

    نوار مرثیه‌ای بی کلام بگذارم


    مرا ببخش که ترس از رقیب باعث شد

    به جای اسم تو در شعر ، لام بگذارم ...

  • نظرات [ ۳ ]
    • سینا مرادی
    • سه شنبه ۲ آذر ۹۵
    در این وبلاگ جملات و داستان‌های کوتاه، اشعار تاثیرگذار عاشقانه و فلسفی قرار می‌گیرد :-)
    اگه دنبال آموزش و اخبار کامپیوتر و تکنولوژی و ... هستین به سایت Samiantec.ir سر بزنید.
    آرشیو مطالب
    پیوندهای روزانه