خجالت نکشید

از چپو کردنِ این خانه خجالت نکشید
از منِ ساکن ویرانه خجالت نکشید

مملکت را بفروشید به روسیه و چین
اصلا از مردمِ بی خانه خجالت نکشید

مرد و زن را به فروشِ بدن انداخته اید
از فروشِ تنِ ریحانه خجالت نکشید

خرج نوسازیِ لبنان و یمن را بدهید
از مریوان و بم و بانه خجالت نکشید

خاکمان را اگر از بابِ وِتو کردن ها
باج دادید به بیگانه،خجالت نکشید

صد برابر شده اجناس،کما فی السابق
موقع دادن یارانه خجالت نکشید

نامِ ما را بگذارید نفوذی،خس و خاک
مثل آن مردک دیوانه خجالت نکشید

ضربه ای مانده که بر پیکر مردم نزدید؟
خب اگر هست،صمیمانه خجالت نکشید

 

برگرفته از
@Ancient_fact  ™️

عشق رفته

دوباره یک نفر آمد مرا به هم زد و رفت
و سرنوشت مرا با جنون رقم زد و رفت

کسی که مثل همه گفت: دوستت دارم!
درست مثل همه آمد و به هم زد و رفت

درست مثل همه بی‌مقدمه از راه-
رسید و سنگ بر آیینه‌ی دلم زد و رفت

مرا سپرد به کابوس‌ها، به هرچه محال
به لحظه‌های من این‌گونه رنگ غم زد و رفت

کسی که برکه‌ی آرامش مرا آشفت
به هستی‌ام -که نبود- آتشِ عدم زد و رفت

به چشم‌های سیاهش دچار کرد مرا
کنار رویاهایم کمی قدم زد و رفت

تمام حرف من این است: آخر این‌گونه
چگونه می‌شود از عهد عشق دم زد و...

« جعفر عزیزی »

برگرفته از @AdabSar

گلایه

پر از گلایه و دردم، پر از پریشانی
پر از نوشتن شعری که تو نمی‌خوانی

دلم گرفته از این غصه‌های از سر هیچ
دلم گرفته از این بغض‌های توفانی
 
دلم گرفته از این حرف‌های تکراری
از این «به‌من‌چه»، «برو بی‌خیال»، «خود دانی»!

از این که می‌رسی از راه و می‌روی ناگاه
فقط به نیت این که مرا برنجانی

از این که آخر هر بار درد‌ِ دل کردن
رسیده‌ام به پریشانی و پشیمانی  

دلم گرفته و امشب دوباره تنهایی 
و باز شعر جدیدی که تو نمی‌خوانی!

« بیتا امیری »

برگرفته از @AdabSar

وضع اسف‌بار

وضعمان خیلی اسف‌بار است باور می‌کنید؟
بچه ‌ام در خانه بیکار است باور می‌کنید؟

در تریبون آنچه می گویند مسئولین به هم
اکثرا از نوع لیچار است باور می‌کنید؟
 
اینکه جایی قحطی وفقر است جایی زلزله
شیخ گفته کار کفّار است باور می‌کنید؟

یک نفر را توی جنگل‌‌ها به دام انداختند
بعد میگویند زمین‌خوار است باور میکنید؟
 
اکثر آنها که ما را منع قلیان می‌کنند
کارشان قاچاق سیگار است باور می‌کنید؟
 
ما همین که زنده‌ایم و زندگی را میکنیم
کارمان مصداق ایثار است باور می‌کنید؟
 
بنده از شرم همین شعری که الان گفته‌ام
واقعا رویم به دیوار است باور می‌کنید؟

برگرفته از @qazvin_abad

بگذریم ...

در شهر عشق رسم وفا نیست، بگذریم
یارای گفتن گله‌ها نیست، بگذریم
 
دردیست در دلم که دوایش نگاه توست
دردا که درد هست و دوا نیست، بگذریم
 
گفتی رقیب با من تنها مگر کجاست؟
گفتم رقیب با تو کجا نیست؟ بگذریم...
 
ابری که می‌گذشت به آهنگ گریه گفت:
دنیا مکان «ماندن» ما نیست، «بگذریم»
 
هرچند دشمنم شده‌ای دوست دارمت
بر دوستان گلایه روا نیست، بگذریم

برگرفته از @JanJiyarlr

خبر مرگم

پـشـت دیــــــــوار هـمـــین
 کــــــوچــه بـــه دارم بــزنـیـــد

مــــــن کـــــــه رفـتــــم بنشـینـید
و ... هـــــوارم بــزنـیــــد

بـــــاد هـــــم آگـهـــی مـــــــرگ
 مـــــرا خـــواهـــد بـــــــــرد

بنـویسـیـد کـــــه: "بـــــــد
بــــــــودم" و جـــــــارم بـــزنـیــد

مـــــن از آییـــن شــمـا سیـــــر
 شــــــدم ... سیـــر شــــــدم

پـنـجـــه در هــــر چــــه کــــه
 مــــن واهـمــه دارم بـــزنـیــد

دســـت هــــایــــم چقــــدر بــــــود
 و بــــه دریــــا نــرسیــد؟!

خبـــــر مــــــــرگ مـــــــرا طعنــــه
 بــــــه یــــــارم بـــــزنـیــد

آی! آنـهـا! کــــه بــــه بــــی
 بــــرگـــی مــــن مـــی خـنـــدیـد!

مــــرد بـــاشیـــد و ... بیـــاییـــد
 ... و کنــــارم بــــزنـیـــد

برگرفته از : قزوین آباد

دلتنگ توئم

دلتنگ توئمو دیدار تو درمان من است
بی رنگ رخت زمانه زندان من است

بر من در وصل بسته میدارد دوست
دل را بعنا شکسته میدارد دوست

زین پس من و دلشکستگی بر در او
چون دوست دل شکسته میدارد دوست

«شهرام ناظری - یادگار دوست»

رفیقِ نارفیق

مهربان بودیم ولی خنجر زدند بر پشت ما
داس نامردی زدند بر دست و بر انگشت ما

برده‌اند ما را به چشمه و ندادند آب خوش
تیشه قهر است هنوز بر ریشه و بر خشت ما

تشنه لب هستیم کنار ساحل و دریای آب
وای، خشکانیده شد سبزه، چمن بر دشت ما

دانه بسیار است ولی دانه درشت بسیارتر
آتش و داغ رفیق مانده هنوز بر شصت ما

بند کیفم را بدست دارد رفیق نارفیق
عاشق انگشتری گردید، برید انگشت ما

ناله #آرام تا عرش و سما گویا رسید
کی پریشانی و فقر پر میکشد از مشت ما

#حمید_آرامیان

من هم بهاری داشتم

این خزانم را نبین من هم بهاری داشتم
با تمام بی‌کسی‌هایم تباری داشتم

دست شب تاراج زد بر پیکر خورشید من
ورنه با آن صبح امیدم قراری داشتم

بر دلم هر لحظه می‌رویید شوق عاشقی
در کنار سادگی‌ها روزگاری داشتم

دیر فهمیدم تفاوت را میان اشک‌ها
کز تمام نارفیقان چشم یاری داشتم

سینه می‌سوزد ز فریادی غریب و آشنا
من وداعی تلخ از یادِ نگاری داشتم

می‌کشد هر دم به سخره اشک‌هایم را فلک
خوب می‌داند چه قلب بردباری داشتم

دیده می‌بندم که حسرت بر دلم بسیار شد
ای دریغا من در این ویرانه داری داشتم...

لعنت ...

لعنت به من وُ عشق تو وُ وعده ی "ما"یت

لعنت به منِ بی شرفِ مانده به پایت

له کرده غرور و دل و آیینِ شعورم 

بی میلی و سردیِ دل و زنگ صدایت

باید بروم، ماندنم انکارِ شعور است 

نادیده بگیرم همه ی خاطره هایت

هی بغض و نمِ اشک و من و بالشِ خیسم 

تکرار تو وُ خاطره ی مانده به جایت

کافر شدم از بعد تو ، انگار دوباره 

لازم شده پیغمبر و اعجاز خدایت

من میروم آهسته و میپوسم و شاید 

روزی کسی از من غزلی خواند برایت

« لیلا کاظمی »

منبع: @beytpoem