با تواَم عشق قسم خورده‌ی پنهانیِ من
با تواَم بی‌خبر از حال و پریشانیِ من
با تواَم لعنتیِ خالی از احساس بفهم
بی قرارت شده‌ام شاعره‌ی خاص بفهم
لعنتی خسته‌ام از دوری و بی‌تاب شدن
پای دلگیرترین خاطره‌ها آب شدن
لعنتی خسته‌ام از حال بدم، زخم نزن
بی تو محکوم به حبس ابدم، زخم نزن
باورم کن که به چشمان تو معتاد منم
پادشاهی که به جنگ آمد و افتاد منم
قافیه باختم و شعر سرودم یعنی
به هر آن کس که تو را دید، حسودم یعنی ...
نفسم بندِ تو و درد مرا می‌خواند
بعدِ تو حسرت دنیا به دلم می‌ماند ...
« پویا جمشیدی »
اﻣﺸﺐ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ بی انتها ﮔﺮﻓﺖ
ﺩﻧﯿﺎی ﺭﻧﮓ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ
ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﻢ ﺳﺎﺣﻞ ﺗﻮ ﺭﺍ
دریا دلش ﮔﺮﻓﺖ ﻭ پس از آن هوا گرفت
ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮐﻪ از تو و من ها ﺷﻮﯾﻢ ﻣﺎ
ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻭﻟﯽ دلِ ﺗﻨﮓ شما ﮔﺮﻓﺖ
ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﻣﺸﮑﯽ و ورق پاره‌ای که ﺑﻮﺩ
ﻧﻘﺶ ﺩﻭ چشم‌های ﺗﻮ ﺭﺍ بی هوا ﮔﺮﻓﺖ
افتادم و شکستم و نابودتر شدم
آشوب ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﻣﺮﺍ بیﺻﺪﺍ ﮔﺮﻓﺖ
فریادهای یخ‌زده‌ام ﺩﺭ ﮔﻠﻮ ﺷﮑﺴﺖ
ﻭﻗﺘﯽ بنای ﺳﺮﮐﺶِ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺎﮔﺮﻓﺖ
ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻦِ ﺗﻮ ﺧﺘﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ
طوری ﮐﻪ ﭘﺸﺖ پای ﺗﻮ ﻗﻠﺐِ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻓﺖ
نماندست چیزی به جز غم ... مهم نیست
گــرفته دلـــم از دو عالم ... مهـــم نیست
تـــو را دوست دارم قسم به خدا که ...
اگر چه پس از تو خدا هم مهم نیست
فقــــط آرزو مـی‌کنم کــــه بمیرم
پس از آن بهشت و جهنم مهم نیست
همان وقت رانده شدن به زمین ... آه !
بـــه خود گفت حوّا که آدم مهم نیست
بیا تا علف هــــای هرزه بکاریم
اگر مرگ گلهای مریم مهم نیست
ببین! مرگ هم شانس می‌خواهد ای عشق
فقط خوردن جامی از سم مهـــم نیست
نماندست چیزی به جز غم، مهم نیست،
گرفته دلـــم از دو عالم، مهم نیست،
بمانم، بخوانم، برقصم، بمیرم ...
دگر هیچ چیزی برایم مهم نیست
« سید مهدی موسوی »
گفتی مرا نبوس، به قرآن نمی‌شود
من باشم و تو باشی و باران...، نمی‌شود
اصلاً بیا قواعدمان را عوض کنیم
دیگر نگو میان خیابان نمی‌شود!
بگذار باد روسری‌ات را تکان دهد
آخر بدون زلف پریشان نمی‌شود
باید لبان سرخ تو را دانه کرد و خورد
این بیت‌ها برای کسی نان نمی‌شود
می‌خواستم که شعر بگویم برای تو
می‌خواستم که شعر... کماکان نمی‌شود
مجتهدها هـم اگـر مانند ِمن عاشق شوند...
شانه بر موی سر معشوقه واجب می‌شود!
بر ما گذشت نیک و بد اما تو روزگار
فکری به حال خویش کن این روزگار نیست
بعد هر حادثه امداد رسانی رسم است
لعنتی! لمس تنت زلزله بم دارد
وعده های سر خرمن همه ارزانی شیخ
با تو هر لحظه دلم میل جهنم دارد
شاعر نامعلوم
مردانه زمین خورده ام ای عشق دمت گرم
رسوای جهان گشته ام ای عشق دمت گرم
هر روز و شبم ذکر دو چشم و خم ابرو
چندیست که آشفته ام ای عشق دمت گرم
یک چهره ی پیر و زخم در آینه خفته
مانند نفس خسته ام ای عشق دمت گرم
هر چشم تو را پاسخ لبخند نبودم
خشکید به لب خنده ام ای عشق دمت گرم
هر بار که آهسته قدم میزدی انگار
مسحور تو من بوده ام ای عشق دمت گرم
افسوس که پایان همه قافیه ها سوخت
در آتش آن دوده ام ای عشق دمت گرم
محکوم به تکرار شد این زندگی هیهات
ویرانه دل و خانه ام ای عشق دمت گرم
همواره دم از مرگ زدم خسته ام اینبار
حلقه به گلو بسته ام ای عشق دمت گرم
شاعر نامعلوم
گفته بودم بی تو می‌میرم ، ولی این بار نه
گفته بودی عاشقم هستی، ولی انگار نه
هرچه گویی دوستت دارم ، به جز تکرار نیست
خو نمی‌گیرم به این ، تکرارِ طوطی وار نه
تا که پا بندت شوم از خویش می‌رانی مـــرا
دوست دارم همدمت باشم ، ولی ســــربار نه
دل فروشی میکنی ، گویا گمان کردی که باز
با غرورم می‌خرم آن را ، در این بازار نه
قصد رفتن کرده‌ای ، تا باز هـم گویم بمان
بار دیگر می‌کنم خواهش ، ولی اصرار نه
گه مـرا پس می‌زنی ، گه باز پیشم می‌کشی
آنچه دستت داده‌ام نامش دل است ، افسار نه
می‌روی اما خودت هم خوب می‌دانی عزیز
میکنی گاهی فرامـوشم ، ولی انکار نه
سخت می‌گیری به من ، با اینهمه از دست تـو
می‌شوم دلگیر شایــد نازنیــن ، بیزار نه
پیشنهاد می‌کنم آهنگ « افسار » از « محسن چاوشی » رو حتما گوش کنید. فوق العادس ...
و آنانکه خیره در من می‌نگریستند
خبر را
کمی پیش از من شنیده بودند
و حالا به جستن جای خالی او
نگاهشان
داشت صورتم را شخم می‌زد
او
مرده بود
و داشتند قبرش را
توی صورت من می‌کندند.
« لیلا کردبچه »
گفتی که مرا دوست نداری گلهای نیست
بین من و عشق تو ولی فاصله‌ای نیست
گفتم که کمی صبر کن و گوش به من کن
گفتی که نه باید بروم حوصله‌ای نیست
پرواز عجب عادت خوبیست ولی حیف
تو رفتی و دیگر اثر از چلچله‌ای نیست
گفتی که کمی فکر خودم باشم و آن وقت
جز عشق تو در خاطر من مشغله‌ای نیست
رفتی تو خدا پشت و پناهت به سلامت
بگذار بسوزند دل من مسئله‌ای نیست
در کنج دلم عشقِ کسی خانه ندارد
کس جای در این خانه ی ویرانه ندارد
دل را به کفِ هر که نهم باز پس آرد
کس تاب نگهداری دیوانه ندارد !
در انجمن عقل فروشان ننهم پای
دیوانه سرِ صحبت فرزانه ندارد !
تا چند کنی قصه ز اسکندر و دارا ؟
ده روزه‌ی عمر این همه افسانه ندارد
از شاه و گدا هر که در این میکده ره یافت
جز خون دل خویش به پیمانه ندارد
«حسین پژمان بختیاری»
باران که میبارد جدایی درد دارد …
دل کندن از یک آشنایی درد دارد …
هی شعرِ تر در خاطرم می آید اما
آواز هم بی همنوایی درد دارد
وقتی به زندان کسی خو کرده باشی
بال و پرت، روز رهایی درد دارد !
دیگر نمی فهمی کجایی یا چه هستی …
آشفتگی، سر به هوایی درد دارد
تقصیر باران نیست این دیوانگی ها
تنها شدن در هر هوایی درد دارد …
باید گذشتن را بیاموزم دوباره
هرچند می دانم جدایی درد دارد …
«مجتبی شریفی»
